De Harpiste II (eerste en laatste vers)
Haar leven is geven
de harp haar talent
een innig beleven
de snaar toegewend.
Haar leven, verweven
met vragen en strijd,
krijgt als hergeven
de harp die bevrijdt.
Daan Jansen
Speel, Anne,
speel op je harp
droom je dromen
langs het hout
voel de diepgang
in de snaren
speel, Anne,
speel voor de vogel
voor de mens
laat je tonen klinken
in het mystieke
het artistieke
speel, Anne,
speel je melodieën
improviseer
telkens weer
het unieke
wat je wist te bewaren
speel, Anne, speel
Hilly Nicolay
PLAY, ANNE, PLAY
play, Anne,
play on your harp
dream your dreams
along the wood
feel the depth
the strings
play, Anne,
play for the bird
for humans
let your tones sound
the mystical
the artistic
play, Anne,
play melodies
improvise
again and again
the unique
you managed to keep
play, Anne, play
© Hilly Nicolay
Weemoed aan het water van de Waldsee
tijd slijt alles, zegt men
en ook heeft het al
zijn hand gelegd
op de trui die
eens zo sterk
jouw geur droeg
houd ik aan je waterkant
dit stof toch krampachtig
om het lijf geslagen
als een mantel van gemis
maar 't water confronteert mij
met een eeuwigheidswaarde
die jij noch ik ooit bezitten zal
vingers graven zich dieper zoekend
in mouwen die dezelfde vragen dragen
en het oog dat zich tot 't water wendt
spreukt langzaam van het geweten
neem mij weer op
als ware ik weer dat kind
dat zich hier eens gedragen wist
koester mij in mijn overgave
weer in deze stroom der dagen
slijt stof en geur van mijn lijf
als was ik de rots en jij
was altijd al het water
en preek voor mij
een nieuwe mis
in ieder geval
tot het weer
ochtend is
Danny Danker
Het kan stormen, het kan kan waaien,
er zal liefde zijn en ik zou je aaien, je strelen,
beminnen, maar laten wij nimmer alleen zijn.
Jij kan brommen, ik angstig bewegen in een hoek,
jij kan zoemen en ik vlieg tegen het verkleurde doek.
Het behang draagt al jaren mijn bloed. Mijn vleugels,
zijn teugels. Jij houd ze strak, laat me los, wil me wild
als een kind. Ik wil jou meer als een kind, dus laat je gaan.
Mij adem stokt adem en even is er geen wereld meer.
Zo is er overal oorlog en vieren wij gepassioneerd
de liefde in een heftige regenbui. Laat komen wat komt,
maar verdraag je het leven met mij? Het leven is een lont,
en jij bent de lucifer. Heel dicht bij mij. Mijn duivel en engel.
Het geknetter in mijn hoofd blijft. En ik druk je tegen me aan.
Wij gaan niet meer uit, want dit is aan. Ja, dit is aan en goed.
Dit voelt voelt gloeiend, bedwelmend, overdonderd
en als de hemel naar beneden komt gedonderd
draagt iedereen een blauwe gloed. Ook jij bent mooi.
De zon de hemel, ik weet niet waar ik beginnen moet.
Zojuist voor jou geschreven, muze van het leven!
Je bent zo'n prachtig mooi schitterend mens!
Erwin Troost
'kracht lach
een instrument
je bent het
als je bent'
Mike Platenkamp
jaha
de frele schoonheid
de kasteeldame
of prinses
zo zit je daar
en de harp
die beroer jij
net as de mense om je heen
en ik
ja je bent'n kanjer
ik geloof'et steeds meer en meer
echt wel
sjonge anne
ik ben vereerd tot je hyve-vriende
te moge behore
je gooit me
om en naar'n and're wereld
ergens waar'k voorheen nooit was
of nog maar aan dacht
ooit te kunne zijn
hou je goed
© luk paard
en nog een:
" jij speelde "
ik hoorde je ergens
waar'k voorheen nooit was
je speelde me
ik ging zachtjes
'et werd'n andere wereld
en nog es en nog es
ik vroeg me af of dit nu was
maar wist geen antwoord
en ging
door wolke voortgedrage
en warme regendruppels strooiend
ik vroeg me niks meer
jij speelde vingers lang
ze streelde
ik ging
d'r ginge poorte wijd
ik zag zoveel om op te noeme
ik noemde niks
en wandelde opeens over zacht
rimpelend water
ik ging lope
'n zacht briesje gleed over
me blote bast
ik werd week
ging verder
'et werd'n nieuwe wereld
nog es en nog es
jij speelde
streelde vingers lang
ik ging
op jou gedrage
jij speelde
ik ging tot op'et einde
en lag aan je neer
ik vroeg je
aan en elk mooi lied
komt ook'n einde
zei je toen'k trane liet
© luk paard
"Prachtig die muziek ! (harPoetry : Vrijheid ft . Marion Bloem)"
Marion Bloem - schrijver/dichter/filmmaker
ZELDZAME COMBI
EK IS EIK begint meditatief. Zonder franje spelen trompetist Saskia Laroo en harpist Anne Vanschothorst samen. Een zeldzame maar geweldige combinatie. Daar blinkt Vanschothorst in uit. Van gamba tot bas, van minimal tot jazz, ze gaat met haar harp letterlijke cross-overs aan. Een verstilde, melancholieke CD, geinspireerd door oude bomen, allerlei vogels en de taal van Zuid Afrika.
Vrouwkje Tuinman / dichter (gepubliceerd in OPZIJ)
"Anne, het is zo mooi..traantjes druppen, ontroert, blij
..oef, wat een gave heb je, XXXX" danny danker - poet
"de associatie die opkomt is vroeg voorjaar, sneeuwklokjes en krokussen. een regendruppel die hangt aan een blad...
.. dat is verbonden met je harp,
de metamorfose en het verlangen"
marc van bilderbeek - visual artist / dichter
ik schreef anne vanschothorst:
hoe zwaar van licht is voorzien.
ja hoe zwaar door jou van licht
is voorzien anne (youtube).
ik ben ontroerd. dank je, dank je wel.
pom wolff
hoi anne - eerst was ik een tijd heel erg stil.
daarna heb ik gehuild. je kan van schoonheid
blijkbaar huilen. dat wist ik nog niet.
nu dan wat woorden - ben je heel erg dankbaar - late zon -
staat me zo na - en dan deze latezon (youtube)
in harp in anne.
x Pom Wolff, Dichter
Jij mag mijn riddims wel ter inspiratie
mee nemen, omdat jij precies de
essentie begrijpt...
Dat heb ik gezien in je spel.
het volgende wat ik je ga zeggen is
niet van als ''artiest''...
Maar wel puur van mij als mens die
jou zag spelen het gedicht...
Je hebt mij met jouw metro-matic
harp spel diep geraakt.
That''sit.. Ook jij legt geheel je
ingebouwde metronoom in je spel....
En zo dicht bij ben je bij die woorden,,,
Thanks you''re blessed. Lieve gr van
Marco Patiwael, Percussionist
Jij maakt dus écht de muziek waar
ik helemaal verliefd op kan worden...
Erwin Troost, dichter/performer
de mp3 toont niet alleen je vaardigheid op de harp
maar ook de vaardigheid om poezie en harp
te combineren. je bent waarlijk een Kunstenaar!
jacob rosenbaum, dichter
Pom Wolff - dichter : "MIKE PLATENKAMP DE
NIEUWE DIRECTEUR VAN DE KARGADOOR
TE UTRECHT - en hij denkt in poëzie - of waar
de harp van ANNE VANSCHOTHORST
al niet toe leidt;
hij moet wel geinspireerd zijn geraakt door de enorme kracht
die anne vanschothorst op het leven legt - die in lijnen over onvermoede grenzen gaat die in klanken de poëzie sprakeloos
laat zijn doch slechts de dichter in beweging brengt."
